‘Η πραότητα είναι η αρετή του θυμικού, σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι δύσκολα παρασύρονται από την οργή’.
‘Η ανδρεία είναι η αρετή του θυμικού, σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι δεν τρομάζουν από το φόβο του θανάτου’.
‘Η σωφροσύνη είναι η αρετή του επιθυμητικού, σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι δεν επιθυμούν τις απολαύσεις των κακών ηδονών’.
‘Η δικαιοσύνη είναι η αρετή της ψυχής που έχει την ιδιότητα να διανέμει τ’αγαθά ανάλογα με την αξία’.
Αριστοτέλης, Περί Μέθης – Περί Αρετών και Κακιών – Περί Κόσμου
‘Όπως τα μάτια των νυχτερίδων δεν βλέπουν στο λαμπερό φως της μέρας, έτσι και ο νους της ψυχής μας δε διακρίνει τα πράγματα που από τη φύση τους είναι τα πιο ξεκάθαρα’.
‘Ο άνθρωπος που δεν διατυπώνει από πριν τις απορίες, δεν ξέρει αν βρήκε κάποια στιγμή αυτό που έψαχνε ή όχι, διότι γι’αυτόν ο σκοπός και το τέλος δεν είναι φανερός’.
Αριστοτέλης, Άπαντα, Μετά τα Φυσικά 1, Βιβλία Α – Δ
‘Το καθολικό γίνεται γνωστό με το λόγο, ενώ το επιμέρους με την αίσθηση’.
‘Απέναντι σε κάτι που υπάρχει και είναι θείο και αγαθό και επιθυμητό, λέμε ότι υπάρχει αφενός κάτι άλλο ενάντιό του, αφετέρου κάτι τρίτο το οποίο υπάρχει με τρόπο που, όπως το επιβάλλει η φύση του, να επιθυμεί και να ορέγεται το πρώτο’.
Αριστοτέλης, Φυσικά Α – Β
‘Δεν πρέπει, εξάλλου, να εξετάζουμε κάθε πρόβλημα και κάθε θέση, αλλά εκείνο ή εκείνην μόνον για την οποία θα προβληματιζόταν κάποιος που θα είχε ανάγκη από επιχείρημα και όχι από τιμωρία ή από χρήση κάποιας αισθήσεως, διότι εκείνοι που απορούν για το αν πρέπει ή όχι να τιμούν τους θεούς και να αγαπούν τους γονείς τους χρειάζεται να τιμωρηθούν, ενώ εκείνοι που απορούν για το αν το χιόνι είναι λευκό ή όχι η αίσθηση’.
Αριστοτέλης, Άπαντα, Τόμος 24, Όργανον 2
‘Η κάθε επιμέρους έξη έχει τη δική της ξεχωριστή αντίληψη για το ωραίο και το ευχάριστο – και ασφαλώς σ’αυτό κυρίως το σημείο διαφέρει ο άνθρωπος της αρετής από τους άλλους: ότι μπορεί στις επιμέρους περιπτώσεις να βλέπει τα πράγματα όπως πράγματι είναι, σαν να είναι ο κανόνας και το μέτρο τους’.
Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια, Βιβλία Α – Δ
