ΔΙΧΑΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

Το σύμπτωμα της αμνησίας είναι κοινό στη διχαστική αμνησία, τη διχαστική φυγή και τη διχαστική διαταραχή της ταυτότητας.

Ο διχασμός είναι άμυνα, όταν απομακρύνεται ο εαυτός από ένα τραύμα τη στιγμή που εκείνο συμβαίνει.

Η επίπτωσή της αυξάνεται σε στη διάρκεια περιόδων πολέμου και φυσικών καταστροφών.

Η αιφνίδια έναρξη δεν είναι πλέον απαραίτητη για την ακριβή διάγνωση.

Οι ασθενείς εμφανίζονται εντελώς υγιείς και λειτουργούν με λογική συνέπεια. Αντίθετα, στις περισσότερες αμνησίες που οφείλονται σε σωματική κατάσταση, οι ασθενείς είναι συγχυτικοί και εμφανίζουν αποδιοργανωμένη συμπεριφορά.

Διατηρείται η ικανότητα αποθήκευσης νέων πληροφοριών.

Οι ασθενείς αναλαμβάνουν μια εντελώς νέα ταυτότητα, η οποία συνήθως είναι πιο ατελής απ’ότι οι εναλλακτικές προσωπικότητες στη διχαστική διαταραχή της ταυτότητας.

Σε αντίθεση με τους ασθενείς με διχαστική αμνησία, δεν έχουν επίγνωση ότι έχουν ξεχάσει κάτι.

Δουλεύουν σε απλά επαγγέλματα και ζουν μια ήσυχη, πεζή, κάπως μοναχική ζωή.

Ασθενείς με διαταραχές της διάθεσης και της προσωπικότητας (οριακή, ιστριονική και σχιζοειδής) έχουν προδιάθεση για τη συγκεκριμένη διαταραχή.

Καθεμιά από τις διακριτές ταυτότητες ή καταστάσεις προσωπικότητας έχει το δικό της, σχετικά σταθερό τρόπο, να αντιλαμβάνεται, να σχετίζεται και να σκέφτεται για το περιβάλλον και τον εαυτό.

Το τραυματικό γεγονός είναι συνήθως φυσική ή σεξουαλική κακοποίηση, τις περισσότερες φορές αιμομικτική, κατά την παιδική ηλικία.

Συχνά θεωρείται λανθασμένα ότι έχουν μεταιχμιακή διαταραχή προσωπικότητας, σχιζοφρένεια ή ταχυφασική διπολική διαταραχή.