Είναι προς όφελος του ατόμου να απαντά με άγχος σε κάποιες απειλητικές καταστάσεις.
O Freud είχε συνδέσει τις αγχώδεις διαταραχές με τη καταπίεση σκέψεων και επιθυμιών, καθώς και με τη μη απελευθέρωση σεξουαλικής έντασης.
Η ανισορροπία μπορεί να είναι εξωτερική, δηλαδή μεταξύ πιέσεων του εξωτερικού κόσμου και του Εγώ του ατόμου, ή εσωτερική, δηλαδή μεταξύ των ενορμήσεων και της συνείδησης.
Το άγχος μπορεί να αυξάνει από ένα αίσθημα ντροπής. ‘Οι άλλοι θα καταλάβουν ότι είμαι αγχωμένος’.
Οι γυναίκες πάσχουν συχνότερα, 2-3 φορές, σε σχέση με τους άντρες, αν και γι’αυτή τη διαφορά μπορεί να ευθύνεται η ελλιπής διάγνωση της διαταραχής στους άντρες.
Εμφανίζεται συνηθέστερα στη νεαρή ενήλικη ζωή.
Συνήθειες και καταστάσεις που μπορεί να προηγούνται μιας κρίσης πανικού είναι η χρήση καφεΐνης, αλκοόλ και νικοτίνης, οι ακατάστατες ώρες γευμάτων και ύπνου, καθώς και ο κακός φωτισμός του χώρου εργασίας.
Το άγχος αποχωρισμού μπορεί να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο.
Από μελέτες αγοραφοβίας σε ψυχιατρικές μονάδες προκύπτει ότι τουλάχιστον τα 3/4 των ασθενών πάσχουν και από διαταραχή πανικού.
Η διαταραχή πανικού με αγοραφοβία συχνά συνοδεύεται από καταθλιπτικά συμπτώματα.
Εάν αντιμετωπισθεί η διαταραχή πανικού, συχνά βελτιώνεται και η αγοραφοβία με την πάροδο του χρόνου.
Ο γενικευμένος τύπος μπορεί να είναι μια χρόνια και αναπηρική κατάσταση.
Η αποφυγή κοινωνικών καταστάσεων μπορεί να είναι σύμπτωμα κατάθλιψης ή έλλειψη ενδιαφέροντος για αυτές, όπως συμβαίνει στη σχιζοειδική διαταραχή της προσωπικότητας.
Οι γονείς των ασθενών είναι συχνά λιγότερο στοργικοί, περισσότερο απορριπτικοί και πιο υπερπροστατευτικοί από άλλους.
Μερικά παιδιά είναι ιδιοσυστασιακά προδιατεθειμένα σε φοβίες, γιατί γεννιούνται με μια ειδική ιδιοσυγκρασία, γνωστή ως συμπεριφοριολογική αναστολή ως προς το μη οικείο.
Ασθενείς με ειδική φοβία ως προς τα μαχαίρια τα αποφεύγουν από φόβο μην τραυματισθούν οι ίδιοι. Ασθενείς με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή μπορεί να αποφεύγουν τα μαχαίρια γιατί έχουν μια καταναγκαστική σκέψη ότι θα σκοτώσουν τα παιδιά τους.
Το αντιφοβικό άτομο, από θύμα των εξωτερικών καταστάσεων, φθάνει σε μια ενεργητική προσπάθεια αντιμετώπισης και ελέγχου αυτού που φοβάται. Αναζητάει καταστάσεις κινδύνου και εφορμά με ενθουσιασμό σε αυτές.
Το 35% των συγγενών πρώτου βαθμού πάσχουν επίσης από τη διαταραχή.
Το πιο συχνό μοντέλο είναι η ιδεοληψία μόλυνσης, η οποία ακολουθείται από πλύσιμο ή ψυχαναγκαστική αποφυγή του υποτιθέμενου μολυσμένου αντικειμένου.
Κάποια δεδομένα δείχνουν ότι τα οφέλη με θεραπεία συμπεριφοράς είναι πιο μακροχρόνια απ’ότι με φαρμακοθεραπεία.
Η διαταραχή συσχετίζεται με το υποκειμενικό για τον ασθενή νόημα του στρεσογόνου παράγοντα.
Η κατάχρηση ή η απόσυρση από κάποιες ουσίες μπορεί να εκδηλωθεί με μια κλινική εικόνα, που είναι δύσκολο να διαφοροδιαγνωσθεί.
Η αναδόμηση του τραυματικού γεγονότος, σε συνδυασμό με ιδεακή και συναισθηματική αναβίωση και κάθαρση, μπορεί να είναι θεραπευτική.
Είναι η διαταραχή που συνυπάρχει πιο συχνά με άλλες ψυχικές διαταραχές.
Ο φόβος εξαφάνισης ή σύντηξης με ένα άλλο άτομο είναι ο πιο πρωτόγονος τύπος άγχους. Ο φόβος διάψευσης ιδεών και αξιών είναι ο πιο ώριμος τύπος άγχους.
Η απόφαση για τη χορήγηση αγχολυτικών φαρμάκων δεν πρέπει κατά κανόνα να παίρνεται στην πρώτη συνέντευξη.
1. ΑΓΧΩΔΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΣΕ ΓΕΝΙΚΗ ΣΩΜΑΤΙΚΗ
ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Ορισμένες βλάβες του εγκεφάλου, καθώς και μετεγκεφαλιτιδικές καταστάσεις, μπορούν να προκαλέσουν συμπτώματα παρόμοια μ’αυτά που παρατηρούνται στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.
Η καρδιακή αρρυθμία μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα αγχώδους διαταραχής πανικού.
Υψηλός επιπολασμός συμπτωμάτων γενικευμένης αγχώδους διαταραχής παρατηρείται σε ασθενής με σύνδρομο Sjögren.
2. ΑΓΧΩΔΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΠΡΟΚΑΛΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟ ΟΥΣΙΕΣ
Οι συμπαθητικομιμητικές ουσίες, αμφεταμίνη, κοκαΐνη και καφεΐνη, έχουν συσχετισθεί συχνότερα.
Ένα μεγάλο εύρος συνταγογραφούμενων φαρμάκων έχει επίσης συσχετισθεί με την πρόκληση συμπτωμάτων αγχώδους διαταραχής.